បរិបទតំបន់
- ថាមវន្តសកលវិទ្យាល័យនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍គឺជាផ្នែកមួយនៃបរិយាកាសផ្លាស់ប្តូរ មិនថាវាជាសេដ្ឋកិច្ច បរិស្ថាន បច្ចេកវិទ្យា វប្បធម៌ សង្គម ឬផ្នែកច្បាប់ មិនថាវាជាតំបន់ ជាតិ ឬតំបន់នោះទេ។ ការផ្លាស់ប្តូរទាំងនេះប៉ះពាល់ដល់របៀបដែលយើងកំណត់ និងដំណើរការបេសកកម្មសិក្សាប្រពៃណីរបស់គ្រឹះស្ថានឧត្តមសិក្សា (HEIs) ដោយពិចារណាលើបញ្ហាប្រឈមទាំងអស់ដែលពួកគេកំពុងប្រឈមមុខ៖
- សម្ពាធប្រជាសាស្រ្ត និងទូទៅនៃការអប់រំមធ្យមសិក្សាជាកំហិត។
- ផលប៉ះពាល់សេដ្ឋកិច្ចសង្គមនៃការអភិវឌ្ឍនៃវណ្ណៈកណ្តាលដែលមានផលវិបាកមកលើតម្រូវការការអប់រំបន្ត។
- ការអភិវឌ្ឍន៍បច្ចេកវិទ្យា និងជាទូទៅជាងនេះទៅទៀតគឺឌីជីថល
- ទស្សនវិស័យសម្រាប់ការពង្រឹងស្ថាប័ន និងការស្វែងរកការធ្វើពិពិធកម្មធនធានហិរញ្ញវត្ថុ។
- និយមន័យនិងការអនុវត្តវិធីសាស្រ្តគុណភាពតាមបរិបទក្នុងវិស័យបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈនិងការស្រាវជ្រាវ-ការច្នៃប្រឌិត (បញ្ជីមិនពេញលេញ)។
ការផ្លាស់ប្តូរដែលកំពុងបន្តទាំងនេះនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានិងវៀតណាមត្រូវតែត្រូវបានមើលឃើញថាជាបញ្ហាប្រឈមដែល HEIs ត្រូវតែទទួលយក៖ ទោះបីជាបរិយាកាស ឬកម្រិតនៃការអភិវឌ្ឍន៍របស់ពួកគេយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេដឹងពីតម្រូវការក្នុងការរួមបញ្ចូលការផ្លាស់ប្តូរទាំងនេះនៅក្នុងនិយមន័យនិងការអនុវត្តផែនការអភិវឌ្ឍន៍យុទ្ធសាស្ត្ររបស់ពួកគេ ដើម្បី អនុញ្ញាតឱ្យពួកគេទទួលខុសត្រូវសង្គមពេញលេញ។
ការគិតអំពីពិភពនៃការអប់រំនិងការស្រាវជ្រាវជាកត្តាជំរុញយុទ្ធសាស្ត្រនៃការអភិវឌ្ឍន៍សន្មតថាបញ្ហាប្រឈមមួយចំនួនត្រូវបានជួបប្រទះជាមុនដូចជាការកំណត់អត្តសញ្ញាណតម្រូវការបណ្តុះបណ្តាលរបស់សង្គម។វាគឺតាមរយៈការសន្ទនារវាងពិភពសិក្សានិងតួអង្គសេដ្ឋកិច្ចសង្គមដែលដំណោះស្រាយរួមគ្នាអាចត្រូវបានបង្កើតឡើងហើយដូច្នេះពង្រឹងភាពស៊ីសង្វាក់គ្នារវាងតម្រូវការសេដ្ឋកិច្ចសង្គមរបស់សង្គមនិងការផ្តល់ជូនបណ្តុះបណ្តាលរបស់HEIជាពិសេសទាក់ទងនឹងវដ្តអាជីពដំបូងរបស់វា។វាក៏ជាសំណួរនៃការកំណត់តម្លៃនៃការបង្កើតថ្មីដែលកើតចេញពីការស្រាវជ្រាវនិងឥទ្ធិពលវិជ្ជមានរបស់វាទៅលើបរិស្ថានសេដ្ឋកិច្ចសង្គមនិងការពឹងផ្អែកលើគំរូនៃការផ្ទេរបច្ចេកវិទ្យាដែលត្រូវបានសាកល្បងនិងសាកល្បងរួចហើយ ដើម្បីសិក្សាពីការផ្លាស់ប្តូររបស់ពួកគេទៅនឹងលក្ខខណ្ឌ និងបរិស្ថានផ្សេងទៀត។
បន្ថែមពីលើបញ្ហាប្រឈមនេះដែលភ្ជាប់ទៅនឹងបរិយាកាសផ្លាស់ប្តូរមានបញ្ហាប្រឈមមួយទៀត៖ឆន្ទៈនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងវៀតណាមក្នុងការផ្តល់សិទ្ធិអំណាចដល់ HEIs ។
